Mechanizmy rządzące uzależnieniem

.Podstawowy mechanizm tworzący uzależnienie to system nałogowego regulowania emocji. Podporządkowane mu są dwa następne: system iluzji i zaprzeczenia oraz system rozpraszania i rozdwajania „ja”.

System nałogowego regulowania emocji polega na bezpośrednim regulowaniu życia emocjonalnego poprzez zażywanie substancji chemicznych, które zmieniają stan psychiczny człowieka. Patologiczne picie prowadzi do głębokich zaburzeń w sferze emocjonalnej, a życiem zaczynają sterować nałogowe stereotypy, jak na przykład ten, że alkohol lub narkotyk jest podstawowym źródłem emocji. Utrata kontroli i zerwanie związków emocjonalnych z rzeczywistością jest miernikiem uzależnienia.

Do uzależnienia od alkoholu prowadzą dwie stereotypowe drogi. Na jedną z nich wchodzą osoby, które w dzieciństwie żyły w napięciu i niepokoju i w pewnym momencie życia odkryły, że alkohol łagodzi niepokój. Na drugą wkraczają osoby nadmiernie pobudliwe, popędliwe, niesforne.

Osoby uzależnione nie uświadamiają sobie, co jest prawdą, a co fałszem w kwestii ich picia, i wraz z postępem choroby w ich umyśle rozwija się system iluzji i zaprzeczania. Dominuje myślenie magiczno-życzeniowe. Typowe jest zapominanie i zniekształcanie wspomnień, zaprzeczanie faktom. Umysł odrzuca oznaki nałogu. Inni je widzą, ale uzależniony zaprzecza, że ma problem. Spycha go do nieświadomości i w efekcie wzrasta napięcie i tłumienie. Gdy tłumienie przestaje działać, pojawia się mechanizm racjonalizacji. Celem uzależnionego staje się ukrycie prawdy. Dopiero w uznaniu własnej bezsilności jest szansa na uratowanie swojego życia.

Zaraz po odstawieniu substancji pojawia się żałoba, w której dominuje złość i smutek. Terapia uczy radzenia sobie z nimi.